W 2017 roku Ministerstwo Edukacji wprowadziło kolejną rewolucję w edukacji, która zmieniła strukturę szkolnictwa. Zlikwidowano gimnazja, a tym samym wydłużono edukację w szkołach podstawowych i średnich. W naszej organizacji narodził się pomysł likwidacji grupy starszoharcerskiej i powrotu do trzech metodyk.

W tej grupie konferencyjnej odpowiadaliśmy na pytania:

• • Czy system metodyczny ZHP należy uzależniać od organizacji i struktury systemu edukacji w Polsce?
  • Czy powrót do trzech metodyk i wydłużenie poziomów wiekowych pomoże w sprawnym kierowaniu drużynami i efektywnym wychowywaniu?
  • Czy ze względu na przejście harcerzy starszych do szkół ponadpodstawowych wędrownictwo powinno zaczynać się od 15 roku życia?

Hasło „poszukiwanie” jako charakterystyczna forma pracy harcerzy starszych trafnie określa specyfikę tej grupy wiekowej: jest to czas w życiu młodego człowieka, w którym ulega silnemu przewartościowaniu dotychczasowy sposób jego patrzenia na świat i autorytety. Ten etap stawia więc przed kadrą pracującą z tą grupą metodyczną szereg wyzwań wychowawczych, a odpowiedzią na te wyzwania ma być stosowanie metodyki starszoharcerskiej.

Zadaniem tej grupy konferencyjnej było pochylenie się nad aktualnym kształtem metodyki starszoharcerskiej i poziomem jej dostosowania do efektywnej pracy z tą grupą wiekową.

W tej grupie dyskusyjnej pochylimy się nad pracą z metodyką starszoharcerską zarówno z punktu widzenia drużyn wielopoziomowych, jak i szczepów.

W tej grupie konferencyjnej odpowiadaliśmy na pytania:

• • Jak metodyka starszoharcerska funkcjonuje w ciągu wychowawczym?
  • Metodyka starszoharcerska pomaga, czy przeszkadza w pracy drużyn i szczepów?
  • Czy możliwym jest utworzenie zastępu starszoharcerskiego w drużynie wielopoziomowej działającego z metodyka starszoharcerską?
  • Jaką rolę pełnią harcerze starsi w szczepach? Czy harcerze starsi muszą być wyłącznie kadrą w drużynach wielopoziomowych?

Istnieje pogląd w ZHP, mówiący o tym, że istnienie drużyn starszoharcerskich powoduje problemy z działaniem drużyn harcerskich oraz drużyn wędrowniczych.

Doświadczonych młodych harcerzy po 6 klasie “zabiera się” z drużyny harcerskiej osłabiając ją. Słabo działające drużyny HS powodują przesiew, a do wędrowników docierają tylko Ci którzy nie odpadli, często nie najlepsi, a tacy, którym się ‘podobało’.

• • Czy rzeczywiście problem tkwi w istnieniu drużyn HS?
  • Czy rozwiązanie drużyn starszoharcerskich wzmocni drużyny harcerskie i wędrownicze?

Na te wątpliwości poszukamy odpowiedzi w tej grupie dyskusyjnej.